Na czym polega wykrywanie wad w spawach metodą ultradźwiękową?

Wykrywanie wad w spawach metodą ultradźwiękową jest jedną z powszechnie stosowanych technik w kontroli jakości spawów w przemyśle. Ta metoda pozwala na wykrycie pęknięć, niespoinowań, korozji i innych nieprawidłowości w spawach.

Wytwarzanie fal ultradźwiękowych

W badaniu NDT ultradźwiękowym wykorzystuje się urządzenie zwane przetwornikiem (czujnikiem), które generuje fale ultradźwiękowe o wysokiej częstotliwości. Te fale dźwiękowe są kierowane w stronę obszaru, w którym znajduje się spoina spawalnicza.

Rozchodzenie się fal ultradźwiękowych

Fale ultradźwiękowe przenikają przez materiał spawalniczy, aż napotkają granicę między różnymi materiałami lub wady w spoiwie. Gdy fala napotyka na taką granicę, część jej energii jest odbijana z powrotem.

Przechwycenie i analiza echa

Fale ultradźwiękowe odbite od granic między materiałami lub wadami są przechwytywane przez ten sam przetwornik lub inny przetwornik odbiorczy. Czas, jaki upłynął od wysłania fali do jej odbicia, jest mierzony i przetwarzany na wyniki.

Tworzenie obrazu

Dane o echa są przekazywane do komputera, który tworzy obraz w postaci graficznej. Na tym obrazie widoczne są charakterystyczne oznaki wad, takie jak pęknięcia, pustki, niespoinowane obszary itp.

Ocena wyników

Wykwalifikowany technik lub inspektor ocenia uzyskane wyniki, identyfikując wszelkie nieprawidłowości w spoiwie spawalniczym. Ocena może obejmować rozmiar, kształt, głębokość i inne cechy wad.

Badanie ultradźwiękowe pozwala na dokładne zlokalizowanie wad w spawach i jest powszechnie stosowane w przemyśle, zwłaszcza w branżach, gdzie niezawodność spawów jest kluczowa, takich jak przemysł naftowy, energetyka jądrowa, przemysł lotniczy i kolejnictwo. Jest to nieinwazyjna i precyzyjna metoda, która pomaga w zapewnieniu bezpieczeństwa i jakości w spawach i konstrukcjach.

Na czym polega badanie magnetyczno proszkowe w przemyśle?

Badanie magnetyczno-proszkowe, znane również jako badanie MPI (Magnetic Particle Inspection) lub MT (Magnetic Testing), to technika nieniszczącego badania stosowana w przemyśle do wykrywania powierzchniowych wad, pęknięć, niespoin, wtrąceń lub innych nieprawidłowości w metalach i stopach ferromagnetycznych. Proces badania magnetyczno-proszkowego polega na wykorzystaniu właściwości magnetycznych materiałów i zjawiska polegającego na przyciąganiu cząsteczek magnetycznego proszku do obszarów wadliwych.

Przygotowanie obszaru

Obszar, który ma być zbadany, jest dokładnie oczyszczany z wszelkich zanieczyszczeń, rdzy, farby, oleju i brudu, aby umożliwić bezpośredni kontakt z materiałem bazowym.

Namagnesowanie obszaru

Następnie na badany obszar jest nakładane pole magnetyczne. Może to być osiągnięte za pomocą magnesów stałych lub elektromagnesu. W wyniku tego procesu obszar staje się magnetyczny.

Aplikacja proszku magnetycznego

Na powierzchnię badanego obszaru jest nanoszony specjalny proszek magnetyczny. Ten proszek jest zazwyczaj w formie cienkiej warstwy w proszku lub płynu i jest wrażliwy na pole magnetyczne.

Wykrywanie wad

W trakcie nakładania proszku magnetycznego, jeśli w obszarze badanym znajdują się jakiekolwiek wady, to proszek zostanie przyciągnięty do tych obszarów i utworzy charakterystyczne wzory lub linie, które są widoczne na powierzchni.

Odczyt wyników

Ostatecznie inspektor ocenia uzyskane wyniki, analizuje wzory i linie na powierzchni oraz identyfikuje wszelkie wady lub nieprawidłowości. Ocena może obejmować rozmiar, głębokość, kształt i inne cechy wad.

Badanie magnetyczno-proszkowe MT jest skuteczną techniką do wykrywania wad na powierzchni materiałów ferromagnetycznych, takich jak stal, żeliwo czy stop metali. Jest szeroko stosowane w przemyśle, zwłaszcza w branżach, w których kluczowe jest wykrycie wad powierzchniowych, które mogą wpłynąć na trwałość i bezpieczeństwo konstrukcji lub komponentów.